Tymczasem przestrzeganiu ścisłej izolacji towarzyszą trudne emocje takie, jak strach, niepokój, złość, bunt, niezgoda i bezradność. Te uczucia są naturalne. Wynikają z sytuacji zagrożenia, z niewiedzy o tym co nas czeka. To czas życia w stresie, napięciu i frustracji.

Frustracja i złość bierze się z niemożliwości realizacji naszych potrzeb i pragnień. Lęk obniża naszą odporność. Stres nie służy zdrowieniu.

Spróbujmy trudne uczucia ograniczyć, oswoić stres i radzić sobie z nim w konstruktywny sposób. Nasze zdenerwowanie udziela się naszym dzieciom. Potrzebna jest akceptacja danej sytuacji, musimy pogodzić się z tym, czego nie jesteśmy w stanie zmienić.

Przejmij kontrolę nad niepokojącymi myślami i uczuciami. Nie bombarduj się negatywnymi informacjami. Szukaj zajęć, które wypełniają czas izolacji. Stwórz i realizuj konstruktywny rozkład dnia. Zarządzaj swoim czasem. Bądź aktywny. Dbaj o relaks. Czerp radość z bycia z bliskimi. Rozmawiaj i proś o pomoc. Są to bezpieczne metody poradzenia sobie w odreagowaniu napięcia i ograniczenia stresu. Wykorzystajmy ten trudny czas najlepiej jak umiemy i jak możemy.